Z trzech rur...

Z trzech rur…

                  Z tymiż trzeba grubymi rurami wiąże się współczesna, miejscowa legenda, opowiedziana mi podczas pstrykania fotek przez emerytowanego leśnika (który, gwoli ścisłości, od razu zastrzegł, że historia jest nieprawdziwa):

               „Jeszcze kiedy tu elektrowni nie było, zajechał w koszalińskie na polowanie sam tarzysz Wiesław. Poszli w las gęsty. Popykali z dubeltówek. A na koniec golnęli sobie przy ognisku po parę kielichów jałowcówki i liczą kto najwięcej zajęcy ustrzelił. Oczywista, miejscowe tarzysze chciały by na Wiesława wyszło, co by im potem z inwestycjami w koszalińskiem wyszło. Tedy każden pokazuje, że mu nie szło. A jeden był przygłup takowy, z naszego powiatu, co to się chciał popisać i pokazuje: 

              „Paczta, tarzysze, a mnie się poszczęściło!”.

 Na to wojewódzki sekretarz odrzekł: „To się nie liczy, bożeś ze trzech rur palił!”. 

Patrzą tarzysze, a tu faktycznie ma on trzyrurkę! Jako bowiem, że sobie już dobrze popili, ale jeszcze nie za dobrze, to się im w oczach półtorzyło! Na tę pamiątkę wdzięczny tarzysz Wiesław zarządził co by w tym miejscu elektronię pompową z trzema rurami postawić. Mówią, że jakby więcej sobie golnął, to by mu się w oczach dwoiło i mielibyśmy Żydowce czterorurowe. Ale i te ładnie wodę pompują, ni?”.

Tarzysz Wiesław znany był raczej z ascetycznego stylu życia, zatem mało prawdopodobne, by mu się w oczach „spółtorzyło”, ale legendę słyszałem na własne uszy!